بیشترین مصارف کائولن در کاغذ سازی، سرامیک، رنگسازی، دیرگداز، پلاستیک، لاستیک، دارویی، حشره کش، جذب کننده، مواد پاک کننده، مواد غذایی، تهیه داروها و تهیه کودهای شیمیایی است. حدود 50 درصد از کائولن در کاغذ سازی به عنوان پرکننده و روکش، 20 درصد در صنایع سرامیک و دیرگداز، 10 درصد در لاستیک سازی به عنوان پرکننده و 20 درصد در رنگ سازی پلاستیک استفاده می شود. قدرت جذب مركب و پوشش دهندگي خوب و پر كردن سطوح ناهموار كاغذ از خمير سلولز و ايجاد شفافيت در كاغذاز مزاياي استفاده از كائولن در صنعت كاغذسازي مي‌باشد.قيمت مناسب كائولن طي سال هاي اخير سبب شده است تا صنايع مصرف كننده اين محصول علاقه مند به استفاده از كائولن شوند.
خواص ذیل در کائولن باعث شده است که این کانی مصارف بسیاری داشته باشد:
- ز نظر شیمیایی در گستره وسیعی از تغییرات PH بدون تغییر باقی می ماند.
- به عنوان سخت کننده مناسب مرکب و رنگها
- به عنوان سخت کننده در صنایع پتروشیمی
- داشتن رنگ سفید که آن را به صورت ماده رنگی قابل استفاده می سازد
- جلای خاص و قابلیت سفیدکنندگی
- خواص کاتالیزوری
- دارا بودن خاصیت پرکنندگی و پوششی بسیار خوب
- نرمی و غیرسایشی بودن آن
- قابلیت اندک هدایت جریان الکتریسیته و گرما
- ارزانی قیمت آن
از جمله خصوصیات اقتصادی مهم کائولن اندازه ریز ذرات آن می باشد. اغلب دیگر موادی که به عنوان رنگدانه، پرکننده، پوشش دهنده و روان ساز استفاده می شوند، باید به وسیله عملیات هزینه بر خردایش و آسیا کردن، کاهش اندازه داده و به پودر تبدیل شوند.