در مورد منشا کائولن می توان گفت که رس‌هاي كائولن اكثرا از آلتراسيون كاني‌هاي آلومينيوم سيليكات در نواحي گرم و مرطوب بوجود مي‌آيند. فلدسپات‌ها از جمله كاني‌هاي عمومي منشاء پيدايش آنها مي‌باشد. پلاژيوكلاز فلدسپارها)سديم يا پتاسيم( معمولا در ابتدا كائولينه مي‌شوند. فلدسپارهاي پتاسيك به كندي آلتره شده و توليد كائولن‌هاي مخلوط با سريسيت دانه‌ريز، ايليت يا هيدروموسكويت مي‌کند
كائولينيت، يك كاني رسي صفحه‌اي به رنگ‌هاي سفيد )در حالت خالص( و خاكستري متمايل به زرد است. در اثر دميدن بر روي آن بوي خاك مي‌دهد. شكستگي و كليواژ آن قاعده‌اي كامل دارد و جلاي آن تيره (خاكي) تا مرواريدي تيره مي‌باشد. داراي لمس چوب و صابوني است و مزه خاك رسي دارد. به دلیل سختی بسیار کم، به راحتی با فشار انگشتان به پودر تبدیل می‌شود. اين كاني به سهولت در آب و عموما در مايعات پراكنده مي‌شود و قابلیت ساخت محلول‌های سوسپانسیون در مایعات را دارد.
14% آب در ساختمان کانیایی آن وجود دارد که این مقدار آب در اثر حرارت قابل تبخیر است. تبخیر آب باعث انقباض طولی کانی می‌شود. در دمای1300 درجه سانتيگراد مقدار انقباض طولی آن از 6 درصد تا 17 درصد متغير مي‌باشد. در شيشه‌سازي اين مقدار حتي به 20 درصد هم مي‌رسد. هنگام پخت به شدت منقبض مي‌شود و رفتار آن در برابر دما عموما مرتبط به آب موجود در آن، خصوصا آب شبكه‌اي، بسيار قابل توجه است. بي‌آب شدن كانه‌هاي رسي از جمله كائولينيت عموما در برابر دما، دگرگوني‌هايي را در ساختمان اين كانه پديد مي‌آورد (در اثر حرارت رنگ کانی بدون تغییر باقی می‌ماند). به دلیل نوع پیوندهای شیمایی آن، برخلاف بسیاری از کانی‌های رسی همانند اسمکتیت قابلیت جذب آب و تورم ندارد. این کانی دارای خاصیت پلاستیکی است به این معنی که در ترکیب با آب به راحتی شکل‌پذیر است. از دیگر ویژگی‌های کائولینیت، نفودناپذيری، قابليت هدايت جريان الكتريسته و گرماي آن اندك است.
كائولن از نظر صنعتي به رس‌هايي كه داراي مقدار قابل توجهي كائولينيت باشند اطلاق مي‌گردد. ویژگی‌های خاص این ماده باعث شده تا به عنوان یک ماده پر کاربرد در صنعت معرفی شود. به طور خلاصه خصوصيات مهم كائولن، كه مصارف متعدد آن را سبب شده است مي توان به صورت زير نام برد. در زیر برخی از این ویژگی‌ها به تفصیل مورد بررسی قرار می‌گیرد.
کائولن به شکل آبدار و نیز کلسینی، در صنعت رنگسازی به عنوان پرکننده و ماده رنگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از این ماده معدنی باعث می‌شود رنگ‌هایی با خواص نوری، مکانیکی و رئولوژیکی بهتر تولید شود. بیتشرین نوع کائولن مورد استفاده در صنعت رنگسازی کائولن کلسینی است که به صورت گسترده‌ای در انواع رنگ‌ها استفاده می‌شود، و خواصی همچون درجه مات بودن، درخشندگی و مقاومت در مقابل سایش را افزایش می‌دهد. قرارگیری سطوح صاف و صفحه‌ای کانی کائولینیت بر روی یکدیگر باعث ایجاد مقاومت و جلوگیری از پوسته پوسته شدن رنگ می‌شود. در رنگ سفید، کائولن به عنوان رنگدانه و ماده جایگزین اکسید تیتانیوم کاربرد دارد.
دانه‌بندی کائولن مورد استفاده، در ویژگی‌های رنگ تولیدی تاثیرگذار است. در رنگ‌های مات کائولن درشت‌دانه و در رنگ‌های براق از کائولن ریزدانه استفاده می‌شود. درجه خلوص کائولن مورد استفاده در صنعت رنگسازی از اهمیت زیادی برخوردار است. معمولا برای تهیه رنگ از کائولن شسته شده و با خلوص بالا استفاده می‌شود.
بیشترین استفاده کائولن در صنعت رنگ، برای تولید رنگ‌های مات داخل ساختمان می‌باشد. استفاه از کائولن برای تولید رنگ‌های براق با محدودیت همراه است و معمولا کمتر از 10 درصد وزنی مواد تشکیل‌دهنده رنگ از کائولن است.
خواص کائولن برای استفاده در صنعت رنگسازی عبارتند از:
فروش و تولید پودر میکرونیزه کائولن در صنایعی کاربرد دارد که نیاز به افزایش مقاومت حرارتی دارند. کائولن یک ماده معدنی سخت با خلل و فرج زیاد است که منابع زیادی از آن در آمریکا وجود دارد. این ماده در چهار گرید مختلف تولید می شود و به اجسام دو نوع ضریب سختی می بخشد، استحکام قبل و بعد از پخت پس کائولن بعد از حرارت دیدن دارای یک مقاومت حرارتی بسیار بالایی می شود، از این رو به آن خاک نسوز نیز گفته می شود، و در ساخت انواع کوره ها، آجرها، کاشی و سرامیک، هیزم، رنگ، شیشه و کاغذ مورد استفاده قرار می گیرد. در لاستیک ها نیز برای جلوگیری از ذوب شدن در اثر حرارت ناشی از اصطکاک با زمین، به کار می رود.
کائولن جایگزین بسیار مناسبی برای مواد نفتی مورد استفاده در صنعت پلاستیک‌سازی می‌باشد. با توجه به قیمت مناسب کائولن این جایگزینی مقرون به صرف است و نتیجه آن صرفه‌جویی در مصرف رزین‌های گران‌قمت مورد استفاده در صنعت پلاستیک‌سازی است. استفاده از کائولن در پلاستیک‌سازی قیمت تمام شده محصول را کاهش می‌دهد.
کائولن همچنین به عنوان بهبود دهنده رئولوژیکی (روان‌کننده) و پرکننده استفاده می‌شود . که این موارد باعث بهبود ویژگی‌های مکانیکی، الکتریکی گرمایی پلاستیک خواهد شد. استفاده از کائولن در پلاستیک باعث ایجاد سطوح صاف، استحکام در جهات مختلف و مقاومت در برابر مواد شیمیایی می‌شود. همچنین از آن برای پوشاندن الگوهای تقویت فیبر و کاهش انقباض و ترک‌خوردگی پلیمر در طی ترکیب و شکل‌دهی پلیمر استفاده می‌شود.
یک کاربرد عمده استفاده کائولن در پلاستیک‌سازی، استفاده از آن در کابل‌های PVC است که در اینجا کاربرد اصلی‌اش، بهبود ویژگی‌های الکتریکیآن می‌باشد. دیگر کاربردهای مهم آن، شامل فیلمهای ویژه‌ای است که به عنوان جاذب اشعه فرابنفش عمل می‌کنند. کائولنی که به لحاظ شیمیایی بهبود یافته، یعنی کائولن کلسینی، یکی از عمده‌ترین افزودنی‌هایی است که برای ساخت قسمت‌های مختلف خودرو بر مبنای مهندسی ترموپلاستیک مورد استفاده قرار می‌گیرد.
همکار عزیز، جهت دریافت اطلاعات بیشتر در مورد موجودی، قیمت و آنالیز پودر میکرونیزه مورد نظر خود، با شماره ها و راه های ارتباطی شرکت تماس حاصل بفرمایید.
کائولن کانی است که مصرف گسترده‌ای در صنایع نسوز دارد.این کانی حاوی 20 تا 35.9 درصد آلومینا بوده و همین امر استفاده آن را در صنایع نسوز امکان‌پذیر می‌سازد.
نسوزها موادی هستند که در مقابل حرارت مقاوم بوده و ترکیب شیمیایی، شکل ظاهری و خواص مکانیکی آنها تغییر نمی‌کند. کائولن و خاک های کائولن دار کاربردهای وسیعی بعنوان نسوز دارند و مهمترین بازار استفاده آن در صنایع آهن و فولاد است،لیکن مصرف رس صنعتی بعنوان نسوز بعلت دسترسی آسان و قیمت مناسب نیز بسیار گسترده می‌باشد. میزان مصرف کائولن در صنایع نسوز در سال 1999 حدود 4 میلیون تن بوده است. صنایع شیشه سازی نیز از دیگر صنایع مهم مصرف کننده کائولن بعنوان نسوز می‌باشد.
کائولن دارای خواص منحصربفردی است که در صنعت به عنوان یک ماده معدنی مهم شناخته می‌شود. رنگ سفید، اندازه ریز ذرات، غیرقابل سایش بودن، پایداری شیمیایی و نقطه ذوب بالای آن از جمله ویژگی‌های کائولن است که باعث می‌شود در بسیاری از صنایع یک ماده کاربردی و مقرون به صرفه باشد.
از جمله خصوصيات اقتصادي مهم كائولن اندازه ريز ذرات آن مي‌باشد. این کانی از مجموعه‌هاي سستي از بلورهاي ريز كه بيشتر شكل و اندازه ثابتي دارند، تشكيل شده است. اندازه کائولن مورد استفاده در صنعت كمتر از دو ميكرون است و اندازه ذرات كائولن را بر حسب درصد وزني ذرات كوچك‌تر از دو ميكرون بيان مي‌کنند. از آنجا که اغلب ديگر موادي كه به عنوان رنگدانه، پركننده، پوشش‌دهنده و روان‌ساز استفاده مي‌شوند، بايد به وسيله عمليات هزينه بر خردايش و آسيا كردن، كاهش اندازه داده و به پودر تبديل شوند که این موضوع علاوه بر هزينه‌دار بودن، تقليل اندازه آنها نيز تصادفي بوده و به طور غيرمنظم شكسته مي‌شوند، ریز بودن ذرات کائولن، يك مزيت اقتصادي براي آن محسوب مي‌شود. مورد استفاده صنعتی کائولن وابستگی زیادی به توزیع اندازه ذرات آن دارد. در برخی از صنایع کائولن با دانه‌بندی درشت‌تر و در برخی دیگر توزیع ذرات ریزی از ذرات کائولن مورد نیاز است. در شکل زیر پراکندگی اندازه ذرات کائولن که در صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرند نشان داده شده است.
کائولن یک اصطلاح اقتصادی است که برای کانسارهای رسی تقریباً سفید به کار می رود. این کانسارها اغلب شامل کانی کائولینیت و یا فرآورده های بدست آمده از آن می باشند. در گذشته اصطلاح خاک چینی به عنوان مترادف کائولن استفاده می شد. نام کائولن از کلمه کائولینگ چینی به معنای تپه سفید مشتق شده است که از آن خاک کائولن استخراج می شده است. کائولن تولیدی زمینکاو در چهار گرید مختلف تولید میگردد و اکثر موارد مصرف آن در صنایع چینی سرامیک و آجر های نسوز بوده همچنین هر یک از گریدهای مختلف دارای استحکام خام و استحکام بعد از پخت متفاوت می باشد در برخی موارد مانند آجرهای شومینه از ترکیب میکس شده چند نوع کائولن بعلاوه بنتونیت استفاده میگردد همچنین چنانچه بخواهیم میزان استحکام و قابلیت تحمل حرارتی محصول را بالا ببریم می توان از بوکسیت با آلومینای بالای ۵۰ % نیز به این محصول همزمان اضافه و میکس نمود .
موارد استفاده : چینی مظروف سرامیک کاشی فرآورده های نسوز دارویی کاغذ و مقوا هیزم های شومینه رنگسازی
کائولن ماده معدنی پرکاربرد در صنایع مختلف است. این ماده در صنعت داروسازی با ترکیب سیلیکات آلومینیوم آبدار شناخته شده است. این کانی در تهیه داروهای ضداسهال کاربرد دارد که این داروها هر 4 ساعت یک بار و به مقدار 2 تا 6 گرم مصرف می شود. از کائولن برای تهیه پمادهای مسکن درد، کاهش دردهای التهابی و معالجه بیماری های معده و روده استفاده می شود.
داروهای مرکب از
کائولن عبارتست از : شربت کائولن پکتن، شربت کائولن کودکان، شربت کائولن و مرفین،
شربت کائولن و پماد کائولن می باشد.
داروهای
حاوی کائولن ممکن است عوارض جانبی از قبیل : حساسیت مفرط با علائم سقوط فشار خون،
کهیر، تب، درد مفاصل، تاول های سرخک مانند، ناراحتی های گوارشی، تهوع، سردرد داشته
باشد و با قطع دارو از بین برود.