مصرف عمده کائولن در صنعت سرامیک است. کائولن به عنوان يكي از مواد اوليه و اساسي در صنايع کاشي، چيني و سراميك‌سازي است. كائولن از انواع نسوزهاي آلومينيايي است كه ميزان Al₂O₃ در آنها بسته به نوع آنها متغير است. انواع كم آلومينا كائولن تكليس‌شده، فلينت (45-35%) و انواع پرآلومينا مانند آندالوزيت، كيانيت و سيليمانيت (60-40%) است. کائولن در محصولات سرامیک با بدنه سفید، عایق ها و نسوز استفاده می شود. کائولن به کنترل دقیق قالب ، قدرت خشک کنندگی ، ثبات ابعادی و ایجاد سطح نهایی صاف در  محصول کمک میکند. خواص دی الکتریک عالی ونفوذ شیمیایی بالا آن را مناسب برای مقره های الکتریکی میکند. از خواص نسوز این ماده  ثبات ابعاد، نقطه همجوشی بالا، محتوی آبی کم میتوان اشاره کرد که کائولن را تبدیل به جز مهم این صنعت کرده است.

بیشترین مصارف کائولن در پر کننده، پوشش دهنده با جلای خاص و سفید کننده، منبسط کننده، ایجاد کننده مقاومت در مقابل سایش، رقیق کننده، سخت کننده در صنایع پتروشیمی، نرم کننده سطح و به عنوان کاتالیزور در صنایع مختلف،کاغذسازی، سرامیک، مرکب و رنگ سازی، دیرگداز، پلاستیک، لاستیک، دارویی، فایبرگلاس، صنایع نسوز، مصالح ساختمانی، حشره کش، جذب کننده، مواد پاک کننده، مواد غذایی، تهیه داروها، صنایع کشاورزی و تهیه کودهای شیمیایی است.

حدود 50 درصد از کائولن در کاغذسازی به عنوان پرکننده و روکش (پوشش دهنده سطح)،20 درصد در صنایع سرامیک و دیرگداز، 10 درصد در لاستیک سازی به عنوان پرکننده و 20 درصد در رنگ سازی پلاستیک استفاده می شود.قدرت جذب مرکب و پوشش دهندگی خوب و پر کردن سطوح ناهموار کاغذ از خمیر سلولز و ایجاد شفافیت در کاغذاز مزایای استفاده از کائولن در صنعت کاغذسازی می‌باشد.

قیمت مناسب کائولن طی سال های اخیر سبب شده است تا صنایع مصرف کننده این محصول علاقه مند به استفاده از کائولن شوند. کائولن یا خاک چینی به رنگ سفید بیشترین کاربرد را در تولید چینی و سرامیک دارد.

20% مصرف کائولن به عنوان يكي از مواد اوليه و اساسي در صنايع کاشي، چيني و سراميك‌سازي است. كائولن از انواع نسوزهاي آلومينيايي است كه ميزان Al₂O₃ در آنها بسته به نوع آنها متغير است. انواع كم آلومينا كائولن تكليس‌شده، فلينت (45-35%) و انواع پرآلومينا مانند آندالوزيت، كيانيت و سيليمانيت (60-40%). قديمي‌ترين وشايد متداول ترين روش كاربرد كائولن در صنعت، استفاده از اين كانه در ساخت انواع محصولات سراميكي مي‌باشد. گل چيني بيش از چهار هزار سال است كه در ساخت سراميك مورد استفاده قرار مي‌گيرد. درصنعت سراميك سازي از مجموعه روش‌هاي فرمول سازي مواد،‌ شكل دادن و روش‌هاي حرارت دادن و پخت استفاده مي‌شود. بنابراين دامنه تغييرات نوع كائولن مصرفي وسيع مي‌باشد بعبارت ديگر نوع محصول و روش توليد نوع كائولن را تعيين مي‌نمايد.

كائولن بدليل تركيب خاص شيميايي در صنعت سراميك مورد استفاده قرار مي‌گيرد در مقابل حرارت حالت شيشه‌اي آن تغيير نمي‌كند و درخشندگي و شفافيت خاصي در محصول ايجاد مي‌نمايد. در تهيه سراميك مهمترين عامل نسبت اختلاط كائولن، سيليس و كمك ذوب (Flux) در بدنه سراميك‌ها مي‌باشد. ويژگي كائولن مصرفي در صنعت سراميك عموماً مربوط به ناخالصي‌هاي زيان‌آور موجود در آن است كه باعث تغيير رنگ محصول بعد از پخت مي‌گردد. مهمترين و مضرترين ناخالصي‌ها اكسيد آهن مي‌باشد. از ديگر عناصر مضر مي‌توان از مس، كروم و منگنز نام برد. اين مشكل زماني نمود پيدا مي‌شودكه اين مواد بصورت ريزدانه در رس قرار گرفته باشند، در اينصورت بصورت بدنه محصول پس از پخت ظاهر گرديده و در پخت بيسكويت چنانچه مقدار اكسيژن كوره پايين بيايد. اطراف لكه حفره‌هايي بوجود مي‌آيد. مقدار Fe₂O₃ مجاز در سراميك بين 6/0 تا 7/0 درصداست. اكسيد آهن در كائولن جهت ساخت پرسلان بايد كمتر از 5/0 درصد باشد زيرا تيتانيوم با آهن در بدنه سراميك عكس‌العمل نشان مي‌دهد و موجب كاهش شفافيت مي‌گردد.درجه آلكالي بودن اثر خاصي بر روي شيشه‌اي بودن محصول دارد،‌زيرا بدنه سراميك را متخلخل مي‌نمايد. كائولني كه در پرسلان بكار مي‌رود پتاس آن بايد كمتر از 5/1 درصد و مقدار تيتانيوم و سيليس آن حداقل باشد.

گل چيني بيش از چهار هزار سال است كه در ساخت سراميك مورد استفاده قرار مي‌گيرد. همانطور که گفته شد، مصرف عمده کائولن در ایران نیز در صنعت سرامیک‌سازی است. کائولن وقتی بیش از 1000 درجه سانتیگراد حرارت می‎بیند به مولیت و شیشه تبدیل می‌شود. این فرایند باعث ایجاد استحکام و در عین‌حال شکل‌پذیری می‌شود که آن را برای استفاده در محصولاتی از قبیل چینی‌های بهداشتی، پوشش‌های دیوار و کف مناسب می‌سازد. ویژگی دیگر خاک کائولن که آن را از دیگر رس‌ها متمایز و برای صنعت سرامیک مناسب می‌کند، خلوص بسیار زیاد آن است. این ویژگی باعث می‌شود که کائولن بعد از پخت سفید رنگ باشد. در صورت حضور ناخالصی‌ و عناصر مزاحم در ترکیب شیمیایی کائولن، رنگ سرامیک بعد از پخت تغییر می‌کند و یا لکه‌های رنگی بر روی سرامیک برجای می‌ماند. مهمترین ناخالصی‌های موجود در آنالیز شیمیایی کائولن آهن، کروم و منگنز می‎باشد. مقدار مجاز اکسید آهن موجود در کائولن برای سرامیک‌سازی 0.6 تا 0.7 است. همچنین درجه آلکالی بودن کائولن مصرفی نیز بر کیفیت نهایی محصول تاثیرگذار است لذا میزان پتاس موجود در کائولن دیگر فاکتور مورد توجه برای ساخت سرامیک می‎باشد. علاوه بر عناصر مزاحم، حضور ناخالصی به صورت کانی‌های رسی غیر کائولن(مثلا مونت‌موریلونیت) نیز بر پلاستیسیته و سایر خواص کائولن در سرامیک‌سازی تاثیرگذار است